روانشناسی و روانپزشکی
سارا تقی زاده هیر؛ محمد نریمانی؛ سیف اله آقاجانی؛ مهریار ندر محمدی؛ سجاد بشرپور
چکیده
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی مبتنی بر رایانه بر بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. به روش نمونهگیری هدفمند 60 کودک دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی ...
بیشتر
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی مبتنی بر رایانه بر بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. به روش نمونهگیری هدفمند 60 کودک دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش 1، آزمایش 2 و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. دادهها با استفاده از مقیاس مقیاس درجه‌بندی والدین کانرز (1978)، آزمون هوش ریون (2000) و پرسشنامه تکانشگری بارت (1995) جمعآوری شد. آزمودنی‌های گروه آزمایش 1، تحریک الکتریکی مغز را دریافت کردند. گروه آزمایش 2، نیز مداخله توانبخشی شناختی را دریافت کردند. گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل دادهها با با تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه‌ها در مولفه‌های تکانشگری (05/0>P) وجود دارد. گروه‌های آزمایشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی از تکانشگری پایین‌تری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار بودند. همچنین با کنترل اثر پیشآزمون در دو گروه آزمایشی، بین دو روش تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، می‌توان گفت، تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی مبتنی بر رایانه در بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی اثربخش بودند. لذا از هر دو مداخله در بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی می‌توان استفاده کرد.
روانشناسی و روانپزشکی
علی رضایی شریف؛ سارا تقی زاده هیر؛ قاسم فتاح زاده اردلانی
چکیده
زمینه و هدف: از آنجا که اضطراب از جمله عوامل مؤثر بر عملکرد ورزشکاران به‌شمار میرود، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز در کاهش اضطراب ورزشکاران رزمی‌کار انجام شدمواد و روشها: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، دربرگیرنده کلیه ...
بیشتر
زمینه و هدف: از آنجا که اضطراب از جمله عوامل مؤثر بر عملکرد ورزشکاران به‌شمار میرود، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز در کاهش اضطراب ورزشکاران رزمی‌کار انجام شدمواد و روشها: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، دربرگیرنده کلیه ورزشکاران رزمی‌کار شهر اردبیل در سال 1401 بود که با روش نمونهگیری در دسترس از ورزشکاران رزمی‌کار شهر اردبیل 30 نفر انتخاب شد. آزمودنیها به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسه 20 دقیقهای تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز قرار گرفت. گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکرد. از پرسشنامه اضطراب حالت- صفت (مارتیز، 1990) در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون به‌منظور جمعآوری اطلاعات استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه‌وتحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد بین نمرات پسآزمون گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تفاوت معنیداری وجود داشت. به عبارت دیگر، تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز منجر به افزایش معنیدار نمرات اعتمادبه‌نفس و کاهش معنیدار نمرات اضطراب جسمانی و شناختی ورزشکاران شد (0/05>P).نتیجه‌گیری: براساس نتایج این پژوهش، درمان تحریک الکتریکی مستقیم مغز، مداخله مؤثری در کاهش اضطراب ورزشکاران رزمی‌کار است و راهی مناسب، کم‌هزینه و در دسترس است که ورزشکاران میتوانند از آن استفاده کنند.